Kawałek po kawałku

Kiedy myślę o oddaniu swojego serca Bogu, wydaje mi się to zbyt łatwe i czasami myślę, że możemy to ułatwić niż jest. Mówimy: „Panie, oddaję Ci moje serce” i myślimy, że to wszystko, czego potrzeba.

«Potem zarżnął całopalenie; Synowie Aarona przynieśli mu krew, a on pokropił nią ołtarz dookoła. I przynieśli mu ofiarę całopalną, kawałek po kawałku, i głowę, a on wypuścił ją z dymem na ołtarzu »(3. Mose 9,12-13).
Chcę wam pokazać, że ten werset jest paralelą do pokuty, której Bóg również dla nas pragnie.

Czasami, kiedy mówimy do Pana, oto moje serce, to tak, jakbyśmy rzucali je przed Niego. Nie o to chodzi. Kiedy robimy to w ten sposób, nasza skrucha jest bardzo niewyraźna i nie odwracamy się świadomie od grzesznego czynu. Nie rzucamy po prostu kawałka mięsa na grill, bo inaczej nie zostanie równomiernie usmażony. Tak samo jest z naszymi grzesznymi sercami, musimy jasno zobaczyć, od czego się odwrócić.

Dali mu całopalenie kawałek po kawałku, łącznie z głową, a on spalił każdą część na ołtarzu. Chcę się skupić na tym, że dwaj synowie Aarona przedstawiali mu tę ofertę krok po kroku. Nie wrzucili tam całej bestii, ale położyli pewne kawałki na ołtarzu.

Zwróć uwagę, że dwaj synowie Aarona składali ofiarę swojemu ojcu kawałek po kawałku. Nie położyli po prostu zabitego zwierzęcia w całości na ołtarzu. Musimy zrobić to samo z naszą ofiarą, z naszym sercem. Zamiast mówić: „Panie, oto moje serce”, powinniśmy przedłożyć Bogu te rzeczy, które zanieczyszczają nasze serca. Panie, daję Ci moje plotki, oddaję Ci moje pożądliwości w moim sercu, zostawiam Ci moje wątpliwości. Kiedy zaczynamy w ten sposób oddawać nasze serca Bogu, On przyjmuje to jako ofiarę. Wszystkie złe rzeczy w naszym życiu obrócą się wtedy na ołtarzu w popiół, który rozwieje wiatr Ducha.

przez Fraser Murdoch