Szatan nie jest boski

Biblia jasno mówi, że jest tylko jeden Bóg (mal 2,10; Efezjan 4,6) i jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Szatan nie posiada cech bóstwa. Nie jest stwórcą, nie jest wszechobecny, nie jest wszechwiedzący, nie jest pełen łaski i prawdy, nie jest „jedynym mocarzem, królem królów i panem panów” (por.1. Tymoteusz 6,15). Pismo Święte wskazuje, że Szatan był wśród stworzonych aniołów w swoim pierwotnym stanie. Aniołowie to duchy usługujące (Nehemiasz) 9,6; Hebrajczyków 1,13-14), obdarzony wolną wolą.

Aniołowie wykonują polecenia Boga i są potężniejsi niż ludzie (Psalm 103,20; 2. Piotr 2,11). Mówi się również, że chronią wierzących1,11) i chwal Boga (Łukasza 2,13-14; Objawienie 4, itd.).
Szatan, którego imię oznacza „przeciwnik”, a którego imieniem jest także diabeł, doprowadził być może nawet jedną trzecią aniołów do buntu przeciwko Bogu (Objawienie 1 Kor.2,4). Pomimo tego odstępstwa Bóg gromadzi „tysiące aniołów” (List do Hebrajczyków 1 Kor2,22).

Demony to aniołowie, którzy „nie pozostali w niebie, ale opuścili swoje mieszkanie” (Judy 6) i przyłączyli się do Szatana. „Albowiem Bóg nie oszczędził nawet aniołów, którzy zgrzeszyli, ale strącił ich do piekła łańcuchami ciemności i wydał na sąd” (Ew.2. Piotr 2,4). Aktywność demonów jest ograniczona tymi duchowymi i metaforycznymi łańcuchami.

Typologia fragmentów Starego Testamentu, takich jak Izajasz 14 i Ezechiel 28, wskazuje, że Szatan był szczególną istotą anielską, spekulując, że był to archanioł stojący w dobrej pozycji u Boga. 

Szatan był „nienaganny” od dnia, w którym został stworzony, aż do znalezienia się w nim nieprawości, i był „pełen mądrości i ponad miarę przystojny” (Ezechiel 28,12-15).

Jednak stał się „pełen nieprawości”, jego serce było wyniosłe z powodu jego piękna, a jego mądrość uległa zepsuciu z powodu jego wspaniałości. Zrezygnował ze swojej świętości i zdolności okrywania się miłosierdziem i stał się „widowiskiem” przeznaczonym do zniszczenia (Ezechiel 28,16-19).

Szatan zmienił się z Przynoszącego Światło (imię Lucyfer w Izajaszu 14,12 oznacza „niosący światło”) do „mocy ciemności” (Kol 1,13; Efezjan 2,2), kiedy uznał, że jego status anioła nie wystarczy i chciał stać się boskim jak „Najwyższy” (Iz 14,13-14).

Porównaj to z odpowiedzią anioła, którego Jan chciał czcić: „Nie czyńcie tego!” (Objawienie 1 Kor9,10). Nie należy czcić aniołów, ponieważ nie są Bogiem.

Ponieważ społeczeństwo uczyniło bożkami negatywne wartości, które propagował Szatan, Pismo Święte nazywa go „bogiem tego świata” (2. Koryntian 4,4) i „mocarz, który panuje w powietrzu” (Efezjan 2,2), którego zepsuty duch jest wszędzie (Efezjan) 2,2). Ale szatan nie jest boski i nie znajduje się na tej samej duchowej płaszczyźnie co Bóg.

Co szatan robi

„Diabeł grzeszy od początku” (1. Johannes 3,8). „On jest zabójcą od początku i nie stoi w prawdzie; bo nie ma w nim prawdy. Kiedy mówi kłamstwa, mówi od siebie; bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jan 8,44). Swoimi kłamstwami oskarża wierzących „dniem i nocą przed naszym Bogiem” (Rzymian 12,10).

Jest zły, tak jak prowadził ludzkość do zła w czasach Noego: poezja i aspiracje ich serc były tylko złem na zawsze (1. Mose 6,5).

Jego pragnieniem jest wywieranie złego wpływu na wierzących i potencjalnych wierzących, aby odciągnąć ich od „jasnego światła ewangelii chwały Chrystusa” (2. Koryntian 4,4), aby nie otrzymali „udziału w boskiej naturze” (2. Piotr 1,4).

W tym celu prowadzi chrześcijan do grzechu, tak jak kusił Chrystusa (Mateusz). 4,1-11) i użył podstępnego oszustwa, jak w przypadku Adama i Ewy, aby uczynić ich „od prostoty do Chrystusa” (2. Koryntian 11,3) odwrócić uwagę. Aby to osiągnąć, czasami przebiera się za „anioła światłości” (2. Koryntian 11,14) i udaje, że jest czymś, czym nie jest.

Poprzez zwabienie i wpływ społeczeństwa pod jego kontrolą, Szatan stara się nakłonić chrześcijan do oddalenia się od Boga. Wierzący oddziela się od Boga poprzez swoją wolną wolę do grzechu, poddając się grzesznej ludzkiej naturze, podążając zepsutymi drogami szatana i akceptując jego znaczny zwodniczy wpływ (Mt 4,1-10; 1. Johannes 2,16-17; 3,8; 5,19; Efezjan 2,2; Kolosan 1,21; 1. Piotr 5,8; James 3,15).

Należy jednak pamiętać, że Szatan i jego demony, w tym wszystkie pokusy Szatana, podlegają Bożemu autorytetowi. Bóg dopuszcza takie działania, ponieważ wolą Bożą jest, aby wierzący mieli wolność (wolną wolę) do dokonywania duchowych wyborów (Job 1 XII6,6-12; znak 1,27; Łukasz 4,41; Kolosan 1,16-17; 1. Koryntian 10,13; Łukasza 22,42; 1. List do Koryntian 14,32).

Jak wierzący powinien reagować na szatana?

Główną biblijną reakcją wierzącego na szatana i jego próby zwabienia nas do grzechu jest „przeciwstawienie się diabłu, a on ucieknie od was” (Jak. 4,7; Mateusz 4,1-10), dając mu w ten sposób „brak miejsca” lub możliwości (Efezjan 4,27).

Opieranie się szatanowi obejmuje modlitwę o ochronę, poddanie się Bogu w posłuszeństwie Chrystusowi, świadomość atrakcyjności zła, nabycie cech duchowych (co Paweł nazywa nałożeniem całej zbroi Bożej), wiarę w Chrystusa, który przez Ducha Świętego przyjmuje troszczyć się o nas (Mateusz 6,31; James 4,7; 2. Koryntian 2,11; 10,4-5; Efezjan 6,10-18; 2. Tesaloniczan 3,3).

Opór obejmuje również duchową czujność, „gdyż diabeł krąży jak lew ryczący, szukając, kogo by pożreć” (1. Piotr 5,8-9).

Przede wszystkim pokładamy ufność w Chrystusie. w 2. Tesaloniczan 3,3 czytamy, „że Pan jest wierny; wzmocni cię i ochroni przed złem”. Polegamy na wierności Chrystusa, „trwając niewzruszenie w wierze” i oddając się Jemu w modlitwie, aby odkupił nas od zła (Mateusz 6,13).

Chrześcijanie powinni trwać w Chrystusie (J 15,4) i unikaj angażowania się w działania Szatana. Powinniście myśleć o rzeczach honorowych, sprawiedliwych, czystych, uroczych i szanowanych (Filipian). 4,8) medytować zamiast zgłębiać „głębokości szatana” (Obj 2,24).

Wierzący muszą także przyjąć odpowiedzialność za własne grzechy i nie obwiniać szatana. Szatan może być sprawcą zła, ale on i jego demony nie są jedynymi, którzy utrwalają zło, ponieważ mężczyźni i kobiety z własnej woli stworzyli i trwali w swoim własnym złu. To ludzie, a nie Szatan i jego demony, są odpowiedzialni za własne grzechy (Ezech. 1 .)8,20; James 1,14-15).

Jezus już zwyciężył

Czasami wyraża się pogląd, że Bóg jest większy, a Szatan mniejszym Bogiem i że są w jakiś sposób uwięzieni w wiecznym konflikcie. Ta idea nazywa się dualizmem.
Taki pogląd jest niebiblijny. Nie ma ciągłej walki o powszechną supremację między mocami ciemności prowadzonymi przez szatana a mocami dobra prowadzonymi przez Boga. Szatan jest tylko istotą stworzoną, całkowicie podporządkowaną Bogu, a Bóg ma najwyższy autorytet we wszystkim. Jezus zatriumfował nad wszystkimi roszczeniami szatana. Wierząc w Chrystusa mamy już zwycięstwo, a Bóg ma suwerenność nad wszystkimi rzeczami (Kolosan 1,13; 2,15; 1. Johannes 5,4; psalm 93,1; 97,1; 1. Tymoteusz 6,15; Objawienie 19,6).

Chrześcijanie nie muszą się więc przesadnie przejmować skutecznością ataków Szatana na nich. Ani aniołowie, ani moce, ani władze „nie mogą nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie” (Rzym. 8,38-39).

Od czasu do czasu czytamy w Ewangeliach i Dziejach Apostolskich, że Jezus i specjalnie upoważnieni przez Niego uczniowie wypędzali demony z ludzi cierpiących fizycznie i/lub duchowo. To ilustruje zwycięstwo Chrystusa nad mocami ciemności. Motywacja obejmowała zarówno współczucie dla cierpiących, jak i potwierdzenie autorytetu Chrystusa, Syna Bożego. Wypędzanie demonów wiązało się z łagodzeniem dolegliwości duchowych i/lub fizycznych, a nie duchową kwestią usunięcia grzechu osobistego i jego konsekwencji (Mt 17,14-18; znak 1,21-27; znak 9,22; Łukasz 8,26-29; Łukasz 9,1; Dz 16,1-18).

Szatan nie będzie już dłużej trząść ziemią, wstrząsać królestwami, zamieniać świata w pustynię, niszczyć miast i zamykać ludzkości w domu duchowych więźniów4,16-17).

„Kto popełnia grzech, jest z diabła; bo diabeł grzeszy od początku. W tym celu ukazał się Syn Boży, aby zniszczyć dzieła diabła” (por.1. Johannes 3,8). Prowokując wierzącego do grzechu, szatan miał moc doprowadzić go do duchowej śmierci, czyli wyobcowania od Boga. Ale Jezus poświęcił samego siebie, „aby przez swoją śmierć zniszczyć tego, który ma władzę nad śmiercią, diabła” (Hbr 2,14).

Po powrocie Chrystusa usunie wpływ szatana i jego demonów, a także ludzi, którzy bez skruchy trzymają się jego wpływu, wrzucając ich raz na zawsze do ognistego jeziora Gehenny (2. Tesaloniczan 2,8; Objawienie 20).

zamknięcie

Szatan jest upadłym aniołem, który stara się zepsuć wolę Bożą i uniemożliwić wierzącemu osiągnięcie jego duchowego potencjału. Ważne jest, aby wierzący był świadomy narzędzi szatana bez zajmowania się szatanem lub demonami, aby szatan nas nie wykorzystał (2. Koryntian 2,11).

James Henderson


pdfSzatan nie jest boski