Boski związek ze swoim ludem

410 Boski związek ze swoim ludemW starożytnych społecznościach plemiennych mężczyzna, który chciał adoptować dziecko, podczas prostej ceremonii wypowiadał następujące słowa: „Będę mu ojcem, a on będzie moim synem. „Podczas ceremonii zaślubin padło podobne zdanie: „Ona jest moją żoną, a ja jej mężem”. W obecności świadków związek, w który się włączyli, został potępiony i tymi słowami został oficjalnie zatwierdzony.

Jak w rodzinie

Kiedy Bóg chciał wyrazić swój związek ze starożytnym Izraelem, czasami używał podobnych słów: „Ja jestem ojcem Izraela, a Efraim jest moim pierworodnym synem” (Jeremiasz 3 Kor.1,9). Użył słów, które opisują związek - na przykład rodziców i dzieci. Bóg używa również małżeństwa, aby opisać związek: „Ten, który cię stworzył, jest twoim mężem… powołał cię do siebie jako kobietę” (Izajasz 54,5-6). „Poślubię cię na całą wieczność” (Oz 2,21).

Znacznie częściej relacja ta wyrażana jest w następujący sposób: „Będziecie moim ludem, a ja będę waszym Bogiem”. W starożytnym Izraelu słowo „lud” oznaczało, że istniał między nimi silny związek. Kiedy Rut powiedziała do Noemi: „Twój lud jest moim ludem” (Rut 1,16), obiecała wejść w nowy i trwały związek. Deklarowała, gdzie teraz będzie należeć. Afirmacja w czasach zwątpienia Kiedy Bóg mówi: „Jesteście moim ludem”, On (podobnie jak Rut) kładzie większy nacisk na związek niż na przynależność. „Jestem do ciebie przywiązany, jesteś dla mnie jak rodzina”. Bóg mówi to więcej razy w księgach proroków niż we wszystkich poprzednich pismach razem wziętych.

Dlaczego tak często się powtarza? To z powodu braku lojalności Izraela kwestionowało to związek. Izrael zignorował swoje przymierze z Bogiem i czcił innych bogów. Dlatego Bóg pozwolił podbić północne plemiona Asyrii, a lud odszedł. Większość proroków Starego Testamentu żyła krótko przed podbojem narodu Judy i ich przejściem do niewoli przez Babilończyków.

Ludzie zastanawiali się. To już koniec? Czy Bóg nas opuścił? Prorocy powtarzali z ufnością: Nie, Bóg nas nie opuścił. Nadal jesteśmy jego ludem, a on nadal jest naszym Bogiem. Prorocy przepowiadali odnowę narodową: lud powróci do swojej ziemi i, co najważniejsze, powróci do Boga. Często używany jest czas przyszły: „Będą moim ludem, a ja będę ich Bogiem”. Bóg ich nie wyrzucił; on odnowi związek. On to sprawi i będzie lepiej niż było.

Przesłanie proroka Izajasza

„Wychowałem i opiekowałem się dziećmi i dobrze im się powodziło, ale odwrócili się ode mnie” — mówi Bóg przez Izajasza. „Odwrócili się od Pana, odrzucili Świętego Izraela i wyrzekli się go” (Izajasz 1,2 & 4; Nowe życie). W rezultacie ludzie poszli do niewoli. „Dlatego mój lud musi odejść, ponieważ nie rozumie” (Izajasz 5,13; Nowe życie).

Wydawało się, że związek się skończył. „Wyrzuciłeś swój lud, dom Jakuba” – czytamy w Księdze Izajasza 2,6. Jednak nie miało to trwać wiecznie: „Nie bój się, ludu mój, który mieszkasz na Syjonie… Bo jeszcze tylko chwila pozostała, a moja niełaska się skończy” (10,24-25). „Izraelu, nie zapomnę o tobie!”4,21). „Albowiem Pan pocieszył swój lud i zlitował się nad jego uciśnionymi” (4 Mojż9,13).

Prorocy mówili o wielkiej repatriacji: „Albowiem Pan zmiłuje się nad Jakubem i ponownie wybierze Izraela i osiedli go w ich ziemi” (Rdz4,1). „Chcę powiedzieć północy: Daj mi!, a południu: Nie wstrzymuj się! Sprowadź moich synów z daleka, a moje córki z krańców ziemi” (4 Mojż3,6). „Mój lud zamieszka na spokojnych łąkach, w bezpiecznych mieszkaniach i w dumnym odpocznieniu” (3 Mojż2,18). „Pan Bóg otrze łzę z każdego oblicza... W owym czasie powiedzą: Oto Bóg nasz, w którym spodziewaliśmy się pomocy” (2 Kor.5,8-9). I Bóg rzekł do nich: „Jesteście moim ludem” (Powt1,16). „Jesteście moim ludem, synowie, którzy nie jesteście fałszywi” (Powt3,8).

Jest dobra nowina nie tylko dla Izraela, ale dla każdego człowieka: „Cudzoziemcy przyłączą się do nich i przyłączą się do domu Jakuba” (Rdz.4,1). „Niechaj żaden przybysz, który się nawrócił do Pana, nie mówi: Pan oddzieli mnie od swego ludu” (Powt.6,3). „Pan Zastępów przygotuje obfitą ucztę dla wszystkich ludów na tej górze” (2 Kor5,6). Powiedzą: „To jest Pan… weselmy się i radujmy się jego zbawieniem” (2 Kor5,9).

Przesłanie proroka Jeremiasza

Jeremiasz łączy rodzinne zdjęcia: „Pomyślałem: Jak chcę cię przytulić, jakbyś był moim synem i dać ci ten drogi kraj… Myślałem, że wtedy będziesz mnie nazywać „Kochany Ojcze” i nie opuszczać. Ale dom Izraela nie był mi wierny, jak niewiasta nie jest wierna dla swego kochanka, mówi Pan” (Jeremiasz 3,19-20). „Nie dotrzymali mojego przymierza, chociaż byłem ich panem [mężem]” (Kapł1,32). Na początku Jeremiasz prorokował, że związek się skończył: „Oni nie należą do Pana! Gardzą mną, mówi Pan, dom Izraela i dom Judy” (5,10-11). „Ukarałem Izraela za jego cudzołóstwo i odprawiłem go, i dałem jej list rozwodowy” (3,8). Nie jest to jednak trwałe odrzucenie. „Czy Efraim nie jest moim drogim synem i moim drogim dzieckiem? Bez względu na to, jak często mu grożę, muszę o nim pamiętać; dlatego pęka mi serce, że muszę się nad nim zlitować, mówi Pan” (3 Mojż1,20). „Jak długo będziesz błąkać się, córko odstępcza?” (Kpł1,22). Obiecał, że ich przywróci: „Zbiorę resztę mojej trzody z każdego kraju, do którego ją wypędziłem” (2 Kor.3,3). „Nadchodzi czas, mówi Pan, kiedy odmienię los mego ludu, Izraela i Judy, mówi Pan” (30,3:3). „Oto wyprowadzę ich z ziemi północnej i zgromadzę ich z krańców ziemi” (Kapł.1,8). „Odpuszczę im ich winę, a ich grzechu nigdy nie wspomnę” (Kpł1,34). „Izrael i Juda nie będą wdowami opuszczonymi przez swojego Boga, Pana Zastępów” (Powt.1,5). Co najważniejsze, Bóg zmieni ich tak, aby byli wierni: „Wróćcie, odstępcze dzieci, a uzdrowię was z waszego nieposłuszeństwa” (3,22). „Dam im serce, aby mnie poznali, że ja jestem Pan” (2 Kor4,7).

„Włożę moje prawo w ich serca i wypiszę je na ich umysłach” (Kpł1,33). „Dam im jednomyślność i jedno postępowanie... i włożę w ich serce bojaźń przede mną, aby ode mnie nie odstąpili”2,39-40). Bóg obiecuje odnowienie ich relacji, co jest równoznaczne z zawarciem z nimi nowego przymierza: „Będą moim ludem, a ja będę ich Bogiem” (2 Kor.4,7; 30,22; 31,33; 32,38). „Będę Bogiem wszystkich rodzin izraelskich, a one będą moim ludem” (3 Mojż1,1). „Zawrę nowe przymierze z domem Izraela i z domem Judy” (Kapł1,31). „Zawrę z nimi wieczne przymierze, że nie omieszkam im dobrze czynić” (Kapł2,40).

Jeremiasz widział, że poganie również będą jej częścią: „Przeciwko wszystkim moim złym sąsiadom, którzy dotykają dziedzictwa, które dałem mojemu ludowi izraelskiemu: oto wykorzenię ich z ich ziemi i wykorzenię dom Judy z pomiędzy nimi. …I stanie się, gdy nauczą się od mojego ludu przysięgać na moje imię: jako żywy Pan! ...i zamieszkają pośród mojego ludu” (Rdz2,14-16).

Prorok Ezechiel ma podobne przesłanie

Prorok Ezechiel również opisuje relację Boga z Izraelem jako małżeństwo: „Minąłem cię i spojrzałem na ciebie, a oto nadszedł czas, aby cię zabiegać. Okryłem cię swoim płaszczem i zakryłem twoją nagość. I przysiągłem wam i zawarłem z wami przymierze, mówi Pan Bóg, że będziecie moimi” (Ezechiel 1 Kor.6,8). W innej analogii Bóg określa siebie jako pasterza: „Jak pasterz szuka owiec, które zbłądziły od jego trzody, tak ja będę szukał moich owiec i wyratuję je z każdego miejsca, dokąd zostały4,12-13). Zgodnie z tą analogią modyfikuje słowa o relacji: „Będziecie moją trzodą, trzodą mojego pastwiska, a ja będę waszym Bogiem”4,31). Przepowiada, że ​​ludzie powrócą z wygnania, a Bóg przemieni ich serca: „I dam im inne serce i nowego ducha włożę do ich wnętrz, i usunę z ich ciała serce kamienne, a dam im serca cielesnego, aby postępowali zgodnie z moimi przykazaniami, przestrzegali moich ustaw i wypełniali je. I będą moim ludem, a ja będę ich Bogiem” (11,19-20). Relacja ta jest również opisana jako przymierze: „Ale wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami za dni waszej młodości, i zawrę z wami przymierze wieczne” (1 Kor.6,60). Zamieszka także wśród nich: „Zamieszkam wśród nich i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem” (Kpł 3).7,27). „Tutaj zamieszkam wśród Izraelitów na zawsze. I dom Izraela nie będzie więcej bezcześcił mojego świętego imienia” (4 Mojż3,7).

Przesłanie małych proroków

Prorok Ozeasz opisuje również zerwanie relacji: „Nie jesteście moim ludem, więc i ja nie chcę być waszym” (Oz. 1,9). Zamiast zwykłych słów oznaczających małżeństwo, używa słów oznaczających rozwód: „Ona nie jest moją żoną, a ja nie jestem jej mężem!” (2,4). Ale podobnie jak w przypadku Izajasza i Jeremiasza, jest to przesada. Ozeasz szybko dodaje, że związek się nie skończył: „Więc, mówi Pan, będziesz mnie nazywał „mężem moim”… zaręczę się z tobą na wieki wieków” (2,18 i 21). „Zlituję się nad Lo-Ruhamą [niekochanym] i powiem Lo-Ammi [nie mojemu ludowi]: „Jesteś moim ludem”, a oni powiedzą: „Jesteś moim Bogiem”.2,25). „Znowu uzdrowię ich odstępstwo; Chciałbym ją kochać; bo odwróci się od nich mój gniew” (1 Kor4,5).

Prorok Joel znajduje podobne słowa: „Wtedy zajrzy Pan zazdrośnie nad swoją ziemią i oszczędzi swój lud” (Joel 2,18). „Mój lud nie będzie już zawstydzony” (2,26). Prorok Amos pisze również: „Odwrócę niewolę mego ludu izraelskiego” (Am 9,14).

„Znowu zmiłuje się nad nami” — pisze prorok Micheasz. „Będziesz wierny Jakubowi i okażesz miłosierdzie Abrahamowi, jak przysiągłeś naszym praojcom” (Mich 7,19-20). Prorok Zachariasz dobrze podsumowuje: „Raduj się i wesel, córo Syjonu! Bo oto przychodzę i zamieszkam z wami, mówi Pan” (Zachariasz 2,14). „Oto odkupię mój lud z kraju wschodniego i zachodniego i sprowadzę ich do domu, aby zamieszkali w Jerozolimie. I będą moim ludem, a ja będę ich Bogiem w wierności i sprawiedliwości” (8,7-8).

W ostatniej księdze Starego Testamentu prorok Malachiasz pisze: „Będą moimi, mówi Pan Zastępów, w dniu, który Ja uczynię, i zlituję się nad nimi, jak się lituje człowiek nad synem, który służy” (Mal 3,17).

Michael Morrison


pdfBoski związek ze swoim ludem