Jezus wczoraj, dziś i na wieki

Czasami z takim entuzjazmem podchodzimy do bożonarodzeniowych obchodów Wcielenia Syna Bożego, że pozwalamy, aby Adwent, czas, w którym rozpoczyna się rok kościoła chrześcijańskiego, zszedł na dalszy plan. Adwent, który obejmuje cztery niedziele, rozpoczyna się w tym roku 29 listopada i zwiastuje Boże Narodzenie, święto narodzin Jezusa Chrystusa. Termin „Adwent” pochodzi od łacińskiego adventus i oznacza coś w rodzaju „przybycia” lub „przybycia”. Podczas Adwentu obchodzone są trzy „przyjścia” Jezusa (zazwyczaj w odwrotnej kolejności): przyszłość (powrót Jezusa), teraźniejszość (w Duchu Świętym) i przeszłość (wcielenie/narodziny Jezusa).

Znaczenie Adwentu rozumiemy jeszcze lepiej, gdy rozważymy, w jaki sposób te trzy przyjścia są ze sobą powiązane. Jak to ujął autor Listu do Hebrajczyków: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki” (Hbr 1 Kor.3,8). Jezus przyszedł jako człowiek wcielony (wczoraj), żyje w Duchu Świętym obecnym w nas (dzisiaj) i powróci jako Król wszystkich królów i Pan wszystkich panów (na wieki). Inny sposób patrzenia na to dotyczy królestwa Bożego. Wcielenie Jezusa przyniosło człowiekowi królestwo Boże (wczoraj); sam zaprasza wierzących, aby weszli do tego królestwa i uczestniczyli w nim (dziś); a kiedy powróci, objawi wcześniej istniejące królestwo Boże całej ludzkości (na zawsze).

Jezus użył kilku przypowieści, aby wyjaśnić królestwo, które miał ustanowić: przypowieść o nasieniu rosnącym w milczeniu i niewidzialnym (Marek 4,26-29), z nasion gorczycy, która wyłania się z małego nasionka i rośnie w duży krzew (Markus 4,30-32), a także zakwasu, który zakwasza całe ciasto (Mt 13,33). Te przypowieści pokazują, że królestwo Boże zostało sprowadzone na ziemię wraz z wcieleniem Jezusa i naprawdę trwa do dziś. Jezus powiedział również: „Jeżeli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy [co uczynił], to przyszło do was królestwo Boże” (Mt 12,28; Łukasz 11,20). Królestwo Boże jest obecne, powiedział, a dowód tego jest udokumentowany w jego wyrzucaniu demonów i innych dobrych uczynkach kościoła.
 
Moc Boża nieustannie objawia się poprzez moc wierzących żyjących w rzeczywistości królestwa Bożego. Jezus Chrystus jest głową kościoła, był nim wczoraj, jest dzisiaj i będzie na wieki. Tak jak królestwo Boże było obecne w służbie Jezusa, jest obecne (choć jeszcze nie w pełni) w służbie Jego Kościoła. Jezus Król jest wśród nas; Jego duchowa moc mieszka w nas, nawet jeśli Jego królestwo nie jest jeszcze w pełni skuteczne. Marcin Luter porównał, że Jezus związał Szatana, choć długim łańcuchem: „[...] on [Szatan] nie może zrobić nic więcej niż zły pies na łańcuchu; może szczekać, biegać tam iz powrotem, szarpać łańcuch”.

Królestwo Boże zaistnieje w całej swej doskonałości — to jest „rzecz wieczna”, na którą mamy nadzieję. Wiemy, że nie możemy zmienić całego świata tu i teraz, bez względu na to, jak bardzo staramy się odzwierciedlać Jezusa w naszym życiu. Tylko Jezus może to zrobić i uczyni to w całej chwale, kiedy powróci. Jeśli królestwo Boże jest już rzeczywistością w teraźniejszości, stanie się rzeczywistością w całej swojej doskonałości dopiero w przyszłości. Jeśli nadal jest to w dużej mierze ukryte dzisiaj, zostanie w pełni ujawnione, gdy Jezus powróci.

Paweł często mówił o królestwie Bożym w jego przyszłym znaczeniu. Ostrzegał przed wszystkim, co mogłoby przeszkodzić nam w „odziedziczeniu królestwa Bożego” (1. Koryntian 6,9-10 i 15,50; Galatów 5,21; Efezjan 5,5). Jak często widać z jego doboru słów, nieustannie wierzył, że królestwo Boże urzeczywistni się na końcu świata (1 Tes 2,12; 2Tes 1,5; Kolosan 4,11; 2. Tymoteusz 4,2 i 18). Ale wiedział też, że wszędzie tam, gdzie przebywał Jezus, Jego królestwo już jest obecne, nawet w tym, co nazwał „obecnym niegodziwym światem”. Ponieważ Jezus mieszka w nas tu i teraz, królestwo Boże już jest obecne, a według Pawła mamy już obywatelstwo królestwa niebieskiego (Filipian 3,20).

O Adwencie mówi się również w odniesieniu do naszego zbawienia, do którego Nowy Testament odnosi się w trzech czasach: przeszłym, teraźniejszym i przyszłym. Nasze przeszłe zbawienie reprezentuje przeszłość. Została dokonana przez Jezusa przy swoim pierwszym przyjściu – przez swoje życie, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. Teraz doświadczamy teraźniejszości, kiedy Jezus mieszka w nas i wzywa nas do udziału w Jego dziele w królestwie Bożym (królestwie nieba). Przyszłość oznacza doskonałe wypełnienie odkupienia, które przyjdzie na nas, gdy Jezus powróci, aby wszyscy to zobaczyli, a Bóg będzie wszystkim we wszystkich.

Warto zauważyć, że Biblia podkreśla widzialne pojawienie się Jezusa podczas jego pierwszego i ostatecznego przyjścia. Pomiędzy „wczoraj” a „wiecznością” obecne przyjście Jezusa jest niewidoczne, ponieważ widzimy go idącego, w przeciwieństwie do żyjących w I wieku. Ale ponieważ jesteśmy teraz ambasadorami Chrystusa (2. Koryntian 5,20), jesteśmy wezwani do stanięcia w obronie rzeczywistości Chrystusa i Jego Królestwa. Nawet jeśli Jezus może nie być widoczny, wiemy, że jest z nami i nigdy nas nie opuści ani nas nie zawiedzie. Nasi bliźni ludzie mogą go w nas rozpoznać. Jesteśmy wezwani do zrzucenia fragmentów chwały królestwa, pozwalając, by przeniknął nas owoc Ducha Świętego i przestrzegając nowego przykazania Jezusa, by miłować się nawzajem3,34-35).
 
Kiedy zrozumiemy, że Adwent jest w centrum, że Jezus jest wczoraj, dziś i na wieki, lepiej rozumiemy tradycyjny motyw w postaci czterech świec, który poprzedza czas przyjścia Pana: Nadzieja, Pokój, Radość i kocham. Jako Mesjasz, o którym mówili prorocy, Jezus jest prawdziwym ucieleśnieniem nadziei, która dała siłę ludowi Bożemu. Przybył nie jako wojownik czy zniewalający król, ale jako Książę Pokoju, aby pokazać, że Bożym planem jest zaprowadzenie pokoju. Motyw radości wskazuje na radosne oczekiwanie na narodziny i powrót naszego Zbawiciela. Miłość jest tym, o co chodzi w Bogu. Ten, który jest Miłością, umiłował nas wczoraj (zanim powstał świat) i nadal to czyni (indywidualnie i w intymny sposób) zarówno dzisiaj, jak i na zawsze.

Modlę się, aby pora Adwentu była wypełniona nadzieją, pokojem i radością Jezusa, a Duch Święty będzie ci przypominał dzień po dniu, jak bardzo cię kocha.

Ufanie Jezusowi wczoraj, dziś i na wieki,

Joseph Tkach

Präsident
GRACE COMMUNION INTERNATIONAL

Adwent: Jezus wczoraj, dziś i na wieki