Czym jest chrzest?

Chrzest wodny – znak skruchy wierzącego, znak, że przyjmuje Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela – to udział w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Być ochrzczonym „Duchem Świętym i ogniem” odnosi się do odnawiającego i oczyszczającego dzieła Ducha Świętego. Światowy Kościół Boży praktykuje chrzest przez zanurzenie (Mt 28,19; Dzieje Apostolskie 2,38; Rzymianie 6,4-5; Łukasz 3,16; 1. List do Koryntian 12,13; 1. Piotr 1,3-9; Mateusz 3,16).

W noc przed swoim ukrzyżowaniem Jezus wziął chleb i wino i powiedział: „… to jest Ciało moje… to jest moja Krew Przymierza…” Ilekroć obchodzimy Wieczerzę Pańską, przyjmujemy chleb i wino jako pamiątkę naszego Odkupiciela i głoście Jego śmierć, aż przyjdzie. Sakrament jest udziałem w śmierci i zmartwychwstaniu naszego Pana, który oddał swoje ciało i przelał swoją krew, abyśmy mogli otrzymać przebaczenie (1. Koryntian 11,23-26; 10,16; Mateusza 26,26-28.

Zakony kościelne

Chrzest i Wieczerza Pańska to dwa kościelne zakony chrześcijaństwa protestanckiego. Te obrzędy są znakami lub symbolami Bożej łaski działającej w wierzących. W widoczny sposób głoszą łaskę Bożą, wskazując na odkupieńcze dzieło Jezusa Chrystusa.

„Oba obrzędy kościelne, Wieczerza Pańska i Chrzest Święty… stoją razem, ramię w ramię, i głoszą rzeczywistość łaski Bożej, dzięki której jesteśmy bezwarunkowo przyjęci i przez którą jesteśmy bezwarunkowo zobowiązani być takimi, aby innym tym, czym był dla nas Chrystus” (Jinkins, 2001, s. 241).

Ważne jest, aby zrozumieć, że chrzest Pański i Wieczerza Pańska nie są ludzkimi ideami. Odzwierciedlają łaskę Ojca i zostały ustanowione przez Chrystusa. Bóg stwierdził w pismach świętych, że mężczyźni i kobiety powinni pokutować (zwrócić się do Boga – patrz lekcja 6) i przyjąć chrzest dla odpuszczenia grzechów (Dz 2,38) i że wierzący powinni spożywać chleb i wino „na pamiątkę” Jezusa (1. Koryntian 11,23-26).

Obrzędy kościelne Nowego Testamentu różnią się od rytuałów Starego Testamentu tym, że te ostatnie były jedynie „cieniem przyszłego dobra” i że „niemożliwe jest, aby krew cielców i kozłów gładziła grzechy” (Hebrajczyków 10,1.4). Rytuały te miały na celu oddzielenie Izraela od świata i oddzielenie go jako własność Boga, podczas gdy Nowy Testament pokazuje, że wszyscy wierzący ze wszystkich narodów są jednym w Chrystusie iz Chrystusem.

Rytuały i ofiary nie prowadziły do ​​trwałego uświęcenia i świętości. Pierwsze przymierze, stare przymierze, w ramach którego funkcjonowali, nie jest już ważne. Bóg „znosi pierwsze, aby ustanowić drugie. Zgodnie z tą wolą jesteśmy uświęceni raz na zawsze przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa” (Hbr 10,5-10). 

Symbole odzwierciedlające dar obdarzający Boga

W Filipian 2,6-8 czytamy, że Jezus zrezygnował ze swoich boskich przywilejów dla nas. Był Bogiem, ale stał się człowiekiem dla naszego zbawienia. Chrzest Pański i Wieczerza Pańska ukazują to, co Bóg uczynił dla nas, a nie to, co my uczyniliśmy dla Boga. Dla wierzącego chrzest jest zewnętrznym wyrazem wewnętrznego zobowiązania i oddania, ale przede wszystkim jest uczestnictwem w Bożej miłości i oddaniu ludzkości: jesteśmy ochrzczeni w śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa.

„Chrzest nie jest czymś, co robimy, ale tym, co jest dla nas zrobione” (Dawn i Peterson 2000, s. 191). Paweł oświadcza: „Albo czy nie wiecie, że wszyscy, którzy zostali ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, zostali ochrzczeni w śmierć jego?” (Rzym. 6,3).

Woda chrztu okrywająca wierzącego symbolizuje dla niego pogrzeb Chrystusa. Powstanie z wody symbolizuje zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa: „...abyśmy jak Chrystus powstał z martwych przez chwałę Ojca, tak i my wstąpili w nowe życie” (Rzym. 6,4).

Ze względu na symbolikę całkowitego zakrycia wodą, przedstawiającą „pochowanie z nim przez chrzest w śmierć” (Rzymian 6,4a) Światowy Kościół praktykuje chrzest Boży przez całkowite zanurzenie. Jednocześnie Kościół uznaje inne metody chrztu.

Symbolika chrztu uczy nas, że „stary człowiek został wespół z nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione, abyśmy mogli odtąd służyć grzechowi” (Rzym. 6,6). Chrzest przypomina nam, że tak jak Chrystus umarł i zmartwychwstał, tak i my z Nim umieramy duchowo i z Nim zmartwychwstajemy (Rzymian 6,8). Chrzest jest widzialną demonstracją Bożego daru dla nas, dowodem na to, że „kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzym. 5,8).

Wieczerza Pańska świadczy również o ofiarnej miłości Boga, najwyższym akcie zbawienia. Użyte symbole reprezentują złamane ciało (chleb) i przelaną krew (wino), aby ludzkość mogła zostać ocalona.

Kiedy Chrystus ustanowił Wieczerzę Pańską, podzielił się chlebem ze swoimi uczniami i powiedział: „Bierzcie, jedzcie, to jest Ciało moje, które za was jest [połamane]” (por.1. Koryntian 11,24). Jezus jest chlebem życia, „chlebem żywym, który zstąpił z nieba” (Jan 6,48-58).
Jezus podał też kielich wina i powiedział: „Pijcie z niego wszyscy, to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” (Mt 2).6,26-28). To jest „krew wiecznego przymierza” (Hebrajczyków 1 Kor3,20). Dlatego przez ignorowanie, lekceważenie lub odrzucanie wartości krwi Nowego Przymierza, duch łaski jest oczerniany (Hebrajczyków 10,29).
Tak jak chrzest jest kolejną imitacją i uczestnictwem w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, tak Wieczerza Pańska jest kolejną imitacją i uczestnictwem w ciele i krwi Chrystusa ofiarowanego za nas.

Pojawiają się pytania dotyczące Paschy. Pascha nie jest tym samym, co Wieczerza Pańska, ponieważ symbolika jest inna i ponieważ nie przedstawia przebaczenia grzechów dzięki łasce Bożej. Pascha była również wyraźnie dorocznym wydarzeniem, podczas gdy Wieczerza Pańska może być spożywana „ilekroć jecie ten chleb i pijecie z kielicha” (1. Koryntian 11,26).

Krew baranka paschalnego nie została przelana dla odpuszczenia grzechów, ponieważ ofiary ze zwierząt nigdy nie mogą zgładzić grzechów (Hebrajczyków 10,11). Zwyczaj wieczerzy paschalnej, noc czuwania obchodzona w judaizmie, symbolizował wyzwolenie narodowe Izraela z Egiptu (2. Mojżesz 12,42; 5 Po 16,1); nie symbolizował przebaczenia grzechów.

Grzechy Izraelitów nie zostały przebaczone przez obchody Paschy. Jezus został zabity tego samego dnia, w którym ubito baranki paschalne (Jan 1 .)9,14), co skłoniło Pawła do powiedzenia: „Albowiem i my mamy baranka paschalnego, to jest Chrystus, który został złożony w ofierze” (1. Koryntian 5,7).

Wspólność i społeczność

Chrzest i Wieczerza Pańska odzwierciedlają jedność między sobą oraz z Ojcem, Synem i Duchem Świętym.

Przez „jednego Pana, jedną wiarę, jeden chrzest” (Efezjan 4,5) wierzący „połączyli się z nim i upodobnili się do niego w jego śmierci” (Rzym 6,5). Kiedy wierzący zostaje ochrzczony, Kościół rozpoznaje przez wiarę, że otrzymał Ducha Świętego.

Otrzymując Ducha Świętego, chrześcijanie zostają ochrzczeni we wspólnocie Kościoła. „Albowiem wszyscy w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało, czy to Żyd, czy Grek, niewolnik czy wolny, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem” (por.1. List do Koryntian 12,13).

Jezus staje się komunią Kościoła, czyli Jego Ciała (Rz 12,5; 1. List do Koryntian 12,27; Efezjan 4,1-2) nigdy nie porzucaj ani nie zawodzi (Hebrajczyków 13,5; Mateusza 28,20). To aktywne uczestnictwo we wspólnocie chrześcijańskiej potwierdza się poprzez spożywanie chleba i wina przy stole Pańskim. Wino, kielich błogosławieństwa, to nie tylko „obcowanie Krwi Chrystusa” i chleb, „uczestnictwo Ciała Chrystusa”, ale także udział we wspólnym życiu wszystkich wierzących. „Tak wielu nas stanowi jedno ciało, ponieważ wszyscy spożywamy jeden chleb” (por.1. Koryntian 10,16-17).

przebaczenie

Zarówno Wieczerza Pańska, jak i chrzest są widzialnym uczestnictwem w Bożym przebaczeniu. Kiedy Jezus nakazał swoim uczniom, aby gdziekolwiek poszli, chrzcili w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego (Mt 2 listopada8,19), było to polecenie ochrzczenia wierzących we wspólnocie tych, którym zostanie przebaczone. Dzieje Apostolskie 2,38 oświadcza, że ​​chrzest jest „na odpuszczenie grzechów” i otrzymanie daru Ducha Świętego.

Jeśli jesteśmy „zmartwychwstali z Chrystusem” (tj. powstaliśmy z wody chrztu do nowego życia w Chrystusie), mamy przebaczać sobie nawzajem, tak jak Pan nam przebaczył (Kol 3,1.13; Efezjan 4,32). Chrzest oznacza, że ​​zarówno dajemy, jak i otrzymujemy przebaczenie.

Wieczerza Pańska jest czasami określana jako „komunia” (podkreślając ideę, że poprzez symbole mamy społeczność z Chrystusem i innymi wierzącymi). Znana jest również pod nazwą „Eucharystia” (z greckiego „dziękczynienie”, ponieważ Chrystus złożył dziękczynienie przed podaniem chleba i wina).

Kiedy gromadzimy się, aby wziąć wino i chleb, z wdzięcznością głosimy śmierć naszego Pana dla naszego przebaczenia, aż Jezus powróci (1. Koryntian 11,26) i uczestniczymy we wspólnocie świętych i z Bogiem. Przypomina nam to, że przebaczanie sobie nawzajem oznacza udział w znaczeniu ofiary Chrystusa.

Grozi nam niebezpieczeństwo, gdy osądzamy innych ludzi jako niegodnych przebaczenia Chrystusa lub naszego przebaczenia. Chrystus powiedział: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni” (Mt 7,1). Czy to jest to, o czym Paweł ma na myśli w? 1. Koryntian 11,27-29 odnosi się do? Że jeśli nie przebaczymy, nie będziemy rozróżniać ani rozumieć, że ciało Pana jest łamane dla przebaczenia wszystkim? Jeśli więc przychodzimy do ołtarza sakramentu i odczuwamy gorycz i nie przebaczyliśmy, to jemy i pijemy żywioły w sposób niegodny. Autentyczne uwielbienie wiąże się z zaprzestaniem przebaczania (zob. też Mateusza 5,23-24).
Niech przebaczenie Boże zawsze będzie obecne w sposobie przyjmowania sakramentu.

wniosek

Chrzest i Wieczerza Pańska są kościelnymi aktami osobistego i wspólnotowego kultu, które w widoczny sposób reprezentują ewangelię łaski. Są one istotne dla wierzącego, ponieważ zostały wyświęcone w Piśmie Świętym przez samego Chrystusa i są środkiem aktywnego uczestnictwa w śmierci i zmartwychwstaniu naszego Pana.

James Henderson