Jak się ma Bóg?

Według świadectwa Pisma, Bóg jest istotą boską w trzech wiecznych, identycznych, ale różnych osobach – Ojcu, Synu i Duchu Świętym. On jest jedynym prawdziwym Bogiem, wiecznym, niezmiennym, wszechmocnym, wszechwiedzącym, wszechobecnym. Jest stwórcą nieba i ziemi, opiekunem wszechświata i źródłem zbawienia dla człowieka. Chociaż transcendentny, Bóg działa bezpośrednio i osobiście na ludzi. Bóg jest miłością i nieskończoną dobrocią (Mk 12,29; 1. Tymoteusz 1,17; Efezjan 4,6; Mateusza 28,19; 1. Johannes 4,8; 5,20; Tytusa 2,11; Jan 16,27; 2. List do Koryntian 13,13; 1. Koryntian 8,4-6).

„Bóg Ojciec jest pierwszą Osobą Bóstwa, Niepochodzącym, z którego Syn został zrodzony przed wiecznością i z którego Duch Święty pochodzi wiecznie przez Syna. Ojciec, który przez Syna uczynił wszystko widzialnym i niewidzialnym, posyła Syna, abyśmy dostąpili zbawienia, i daje Ducha Świętego, abyśmy odnowili się i przyjęli jako dzieci Boże” (J. 1,1.14, 18; Rzymian 15,6; Kolosan 1,15-16; Jan 3,16; 14,26; 15,26; Rzymianie 8,14-17; Dz 17,28).

Czy stworzyliśmy Boga, czy Bóg stworzył nas?

Bóg nie jest religijny, miły, „Jeden z nas, Amerykanin, kapitalista” to tytuł niedawno wydanej książki. Omawia błędne wyobrażenia o Bogu.

Ciekawym ćwiczeniem jest zbadanie, w jaki sposób nasze konstrukty zostały ukształtowane przez Boga za pośrednictwem naszej rodziny i przyjaciół; poprzez literaturę i sztukę; za pośrednictwem telewizji i mediów; poprzez pieśni i folklor; przez nasze własne pragnienia i potrzeby; i oczywiście poprzez doświadczenia religijne i popularną filozofię. W rzeczywistości Bóg nie jest ani konstruktem, ani koncepcją. Bóg nie jest ideą ani abstrakcyjną koncepcją naszego inteligentnego umysłu.

Z perspektywy Biblii wszystko, nawet nasze myśli i zdolność rozwijania idei, pochodzi od Boga, którego nie stworzyliśmy lub którego charakter i atrybuty nie zostały przez nas ukształtowane (Kolosan 1,16-17; Hebrajczyków 1,3); bóg, który jest po prostu bogiem. Bóg nie ma początku ani końca.

Na początku nie było ludzkiej koncepcji Boga, raczej na początku (czasowe odniesienie, którego Bóg używa dla naszego ograniczonego zrozumienia) był Bóg (1. Mose 1,1; Jan 1,1). Nie stworzyliśmy Boga, ale Bóg stworzył nas na swój obraz (1. Mose 1,27). Bóg jest więc my jesteśmy. Wieczny Bóg jest Stwórcą wszystkich rzeczy (Dz 17,24-25); Izajasza 40,28 itd.) i tylko dzięki Jego woli wszystko istnieje.

Wiele książek spekuluje na temat tego, czym jest Bóg. Niewątpliwie moglibyśmy wymyślić listę cech i głównych słów, które opisują nasz pogląd na to, kim jest Bóg i co robi. Celem tego badania jest jednak zwrócenie uwagi na to, jak Bóg jest opisany w Piśmie Świętym i omówienie, dlaczego te opisy są ważne dla wierzącego.

Biblia opisuje Stwórcę jako wiecznego, niewidzialnego, allwisskoniec i wszechmocny

Bóg jest przed swoim stworzeniem (Psalm 90,2:5) i „zamieszkuje na wieki” (Izajasz 7,15). „Boga nikt nigdy nie widział” (Jan 1,18) i nie jest fizyczny, ale „Bóg jest duchem” (Jan 4,24). Nie jest ograniczony czasem ani przestrzenią i nic nie jest przed nim ukryte (Ps 139,1-12; 1. Królowie 8,27, Jeremiasz 23,24). On „wie [wie] wszystko” (1. Johannes 3,20).

In 1. Mojżesz 17,1 Bóg oświadcza Abrahamowi: „Jestem Bogiem Wszechmogącym” i to w objawieniu 4,8 cztery żywe stworzenia głoszą: „Święty, święty, święty jest Pan Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który ma przyjść”. „Głos Pana donośny, głos Pana donośny” (Psalm 29,4).

Paweł poucza Tymoteusza: „Lecz Bogu, wiecznemu Królowi, nieśmiertelnemu i niewidzialnemu, który sam jest Bogiem, niech będzie cześć i chwała na wieki! Amen” (1. Tymoteusz 1,17). Podobne opisy bóstwa można znaleźć w literaturze pogańskiej oraz w wielu niechrześcijańskich tradycjach religijnych.

Paweł sugeruje, że suwerenność Boga powinna być oczywista dla każdego, kto rozważa cuda stworzenia. „Albowiem – pisze – niewidzialna istota Boga, Jego wieczna moc i bóstwo, od stworzenia świata widać było w Jego dziełach” (Rzym. 1,20).
Pogląd Pawła jest dość jasny: ludzie „znikczemnieli w myślach swoich” (Rzym 1,21) i stworzyli własne religie i bałwochwalstwo. Wskazuje w Dziejach Apostolskich 17,22-31 sugeruje również, że ludzie mogą być naprawdę zdezorientowani co do boskiej natury.

Czy istnieje różnica jakościowa między Bogiem chrześcijańskim a innymi bóstwami? 
Z perspektywy biblijnej bożki, starożytni bogowie mitologii greckiej, rzymskiej, mezopotamskiej i innych, przedmioty kultu obecne i dawne, nie są w żaden sposób boskie, ponieważ „Pan, nasz Bóg, jest jedynym Panem” (Powt. 6,4). Nie ma boga oprócz prawdziwego Boga (2. Mojżesz 15,11; 1. Królowie 8,23; psalm 86,8; 95,3).

Izajasz oświadcza, że ​​inni bogowie „są niczym” (Iz 4 Kor1,24), a Paweł stwierdza, że ​​ci „tak zwani bogowie” nie mają boskości, ponieważ „nie ma Boga prócz jednego”, „jeden Bóg Ojciec, z którego wszystko jest” (1. Koryntian 8,4-6). „Czyż wszyscy nie mamy ojca? Czyż nie stworzył nas bóg?” – pyta retorycznie prorok Malachiasz. Zobacz także List do Efezjan 4,6.

Ważne jest, aby wierzący docenił majestat Boga i miał szacunek dla jedynego Boga. To jednak nie wystarczy samo w sobie. „Oto Bóg jest wielki i niepojęty, a liczby jego lat nikt nie może poznać” (Job 36,26). Godna uwagi różnica między czczeniem biblijnego Boga a czczeniem tak zwanych bogów polega na tym, że biblijny Bóg chce, abyśmy go dokładnie poznali, a także chce nas poznać osobiście i indywidualnie. Bóg Ojciec nie chce odnosić się do nas na odległość. On jest „blisko nas”, a nie „Bóg, który jest daleko” (Jeremiasz 2 Kor3,23).

Kim jest Bóg

Stąd Bóg, na którego obraz nas zostaliśmy stworzeni, jest jeden. Jedną z konsekwencji bycia stworzonym na obraz Boga jest możliwość, że możemy być tacy jak On. Ale jaki jest Bóg? Pismo Święte poświęca wiele miejsca na objawienie tego, kim jest Bóg. Przeanalizujmy niektóre biblijne koncepcje Boga i zobaczymy, jak zrozumienie tego, jaki jest Bóg, pobudza duchowe cechy wierzącego w jego relację z innymi ludźmi.

Co znamienne, Pismo Święte nie nakazuje wierzącemu odzwierciedlać obrazu Bożego w kategoriach wielkości, wszechmocy, wszechwiedzy itp. Bóg jest święty (Objawienie) 6,10; 1. Samuel 2,2; psalm 78,4; 99,9; 111,9). Bóg jest chwalebny w swojej świętości (2. Mojżesz 15,11). Wielu teologów definiuje świętość jako stan istnienia, oddzielony lub poświęcony dla celów Bożych. Świętość to cały zbiór atrybutów, które określają, kim jest Bóg i które odróżniają go od fałszywych bogów.

Hebrajczyków 2,14 mówi nam, że bez świętości „nikt nie ujrzy Pana”; „…ale jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie święci w całym swoim postępowaniu” (1. Piotr 1,15-16; 3. Mose 11,44). Mamy „uczestniczyć w Jego świętości” (List do Hebrajczyków 1 Kor2,10). Bóg jest miłością i miłosierdziem (1. Johannes 4,8; psalm 112,4; 145,8). Powyższy fragment w 1. Jan mówi, że tych, którzy znają Boga, można rozpoznać po ich promieniującej trosce o innych, ponieważ Bóg jest miłością. Miłość rozkwitła w Bóstwie „przed założeniem świata” (Jan 17,24), ponieważ miłość jest nieodłączną naturą Boga.

Ponieważ okazuje miłosierdzie [współczucie], powinniśmy okazywać sobie nawzajem miłosierdzie (1. Piotr 3,8Zachariasz 7,9). Bóg jest łaskawy, miłosierny, przebaczający (1. Piotr 2,3; 2. Mojżesz 34,6; psalm 86,15; 111,4; 116,5).  

Jednym z wyrazów miłości Boga jest „Jego wielka dobroć” (por 3,2). Bóg jest „przebaczający, łaskawy, miłosierny, wielkoduszny i bardzo łaskawy” (Nehemiasz 9,17). „Ale u Ciebie, Panie, Boże nasz, jest miłosierdzie i przebaczenie. Bo staliśmy się odstępcami” (Daniel 9,9).

„Bóg wszelkiej łaski” (1. Piotr 5,10) oczekuje, że jego łaska zostanie rozproszona (2. Koryntian 4,15) i że chrześcijanie odzwierciedlają Jego łaskę i przebaczenie w kontaktach z innymi (Efezjan). 4,32). Bóg jest dobry (Łk 18,19; 1Kr 16,34; psalm 25,8; 34,8; 86,5; 145,9).

„Każdy dar dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry, od Ojca światłości” (Jak 1,17).
Otrzymanie dobroci Bożej jest przygotowaniem do pokuty — „albo gardzisz bogactwem dobroci jego… Czy nie wiesz, że dobroć Boża prowadzi cię do upamiętania” (Rzym. 2,4)?

Bóg, który jest w stanie „uczynić znacznie więcej niż to, o co prosimy lub co rozumiemy” (Efezjan 3,20), mówi wierzącemu, aby „dobrze czynił wszystkim ludziom”, gdyż każdy, kto czyni dobrze, jest z Boga (3 Jana 11).

Bóg jest dla nas (Rzymian) 8,31)

Oczywiście, Bóg to znacznie więcej niż fizyczny język może to opisać. „Jego wielkość jest niezbadana” (Psalm 145,3). Jak możemy go poznać i odzwierciedlić jego wizerunek? Jak możemy spełnić Jego pragnienie bycia świętym, kochającym, współczującym, łaskawym, miłosiernym, przebaczającym i dobrym?

Bóg, „u którego nie ma przemiany ani przemiany światła ani ciemności” (Jak 1,17) i których charakter i pełen wdzięku cel się nie zmieniają (Mal 3,6), otworzyły nam drogę. On jest dla nas i chce, abyśmy byli jego dziećmi (1. Johannes 3,1).

Hebrajczyków 1,3 informuje nas, że Jezus, odwiecznie zrodzony Syn Boży, jest dokładnym odbiciem wewnętrznej istoty Boga – „obrazem Jego Osoby” (Hbr. 1,3). Jeśli potrzebujemy namacalnego obrazu Ojca, Jezus jest nim. Jest „obrazem Boga niewidzialnego” (Kol 1,15).

Chrystus powiedział: „Wszystko zostało mi powierzone przez mojego Ojca; i nikt nie zna Syna, tylko Ojciec; i Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i komu Syn objawi” (Mt 11,27).

Schlüter®sswniosek

Droga do poznania Boga prowadzi przez Jego syna. Pismo Święte ujawnia, jaki jest Bóg, a to ma znaczenie dla wierzącego, ponieważ zostaliśmy stworzeni na obraz Boga.

James Henderson