gniew Boży

647 gniew boga W Biblii jest napisane: „Bóg jest miłością” (1. Johannes 4,8). Postanowił czynić dobro, służąc ludziom i kochając ich. Ale Biblia również wskazuje na gniew Boży. Ale jak ktoś, kto jest czystą miłością, może mieć coś wspólnego z gniewem?

Miłość i gniew nie wykluczają się wzajemnie. Dlatego możemy oczekiwać, że miłość, pragnienie czynienia dobra obejmują również gniew lub opór wobec wszystkiego, co krzywdzi i niszczy. Boża miłość jest konsekwentna i dlatego Bóg sprzeciwia się wszystkiemu, co sprzeciwia się Jego miłości. Każdy sprzeciw wobec Jego miłości jest grzechem. Bóg jest przeciwko grzechowi – walczy z nim iw końcu go wyeliminuje. Bóg kocha ludzi, ale nie podoba mu się grzech. Jednak „niezadowolenie” jest zbyt łagodne, by to ująć. Bóg nienawidzi grzechu, ponieważ jest on wyrazem wrogości wobec Jego miłości. To wyjaśnia, co według Biblii oznacza gniew Boży.

Bóg kocha wszystkich ludzi, w tym grzeszników: „Wszyscy są grzesznikami i brak im chwały, którą powinni mieć przed Bogiem, i są usprawiedliwieni bez zasług z Jego łaski przez odkupienie, które nastąpiło przez Jezusa Chrystusa” (Rzymian 3,23-24). Nawet kiedy byliśmy grzesznikami, Bóg posłał swojego Syna, aby umarł za nas, aby uwolnił nas od naszych grzechów (od Rzymian 5,8). Dochodzimy do wniosku, że Bóg kocha ludzi, ale nienawidzi grzechu, który im szkodzi. Gdyby Bóg nie był nieubłagany wobec wszystkiego, co jest przeciw Jego stworzeniu i jego stworzeniom, i gdyby nie sprzeciwiał się prawdziwej relacji z Nim i ze swoimi stworzeniami, nie byłby bezwarunkową, wszechstronną miłością. Bóg nie byłby dla nas, gdyby nie był przeciwko temu, co nam się sprzeciwia.

Niektóre wersety pokazują, że Bóg gniewa się na ludzi. Ale Bóg nigdy nie chce sprawiać ludziom bólu, ale chce, aby zobaczyli, jak grzeszny sposób życia szkodzi im i ludziom wokół nich. Bóg chce, aby grzesznicy się zmienili, aby uniknąć bólu, jaki powoduje grzech.

Gniew Boży objawia się, gdy świętość i miłość Boga są atakowane przez ludzką grzeszność. Ludzie, którzy żyją z dala od Boga, są wrogo nastawieni do Jego drogi. Tacy odlegli i wrodzy ludzie działają jak wrogowie Boga. Ponieważ człowiek zagraża wszystkiemu, co jest dobre i czyste, czym jest Bóg i za czym stoi, Bóg zdecydowanie sprzeciwia się grzesznej drodze i praktykom. Jego święty i pełen miłości opór wobec wszelkich form grzeszności nazywany jest „Gniewem Bożym”. Bóg jest bezgrzeszny – sam w sobie jest doskonale świętą istotą. Gdyby nie sprzeciwiał się grzeszności człowieka, nie byłby dobry. Gdyby nie gniewał się na grzech i nie osądzał grzechu, Bóg przyznałby do złego czynu, że grzeszność nie jest całkowicie zła. To byłoby kłamstwo, ponieważ grzeszność jest całkowicie zła. Ale Bóg nie może kłamać i pozostaje wierny sobie, ponieważ odpowiada to jego najgłębszej istocie, która jest święta i kochająca. Bóg opiera się grzechowi, zadając mu trwałą wrogość, ponieważ usunie ze świata wszelkie cierpienie spowodowane przez zło.

Koniec wrogości

Jednak Bóg podjął już konieczne kroki, aby położyć kres wrogości między sobą a grzechem ludzkości. Środki te wypływają z jego miłości, która jest istotą jego bytu: „Kto nie kocha, nie zna Boga; ponieważ Bóg jest miłością »(1. Johannes 4,8). Z miłości Bóg pozwala swoim stworzeniom wybierać za niego lub przeciw niemu. Pozwala im nawet go nienawidzić, choć sprzeciwia się takiej decyzji, bo krzywdzi ona ludzi, których kocha. Rzeczywiście, mówi jej „nie” „nie”. Mówiąc „nie” na nasze „nie”, potwierdza nam swoje „tak” w Jezusie Chrystusie. „W nim objawiła się nam miłość Boża, że Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna, abyśmy przez Niego żyli. Na tym polega miłość: nie to, że kochaliśmy Boga, ale to, że On nas umiłował i posłał swojego Syna, aby przebłagał nasze grzechy »(1. Johannes 4,9-10).
Bóg podjął wszelkie konieczne kroki, za cenę samego siebie, aby nasze grzechy zostały przebaczone i wymazane. Jezus umarł za nas, za nas. Fakt, że jego śmierć była konieczna dla naszego przebaczenia, pokazuje wagę naszego grzechu i winy oraz pokazuje konsekwencje, jakie grzech miałby dla nas. Bóg nienawidzi grzechu, który powoduje śmierć.

Kiedy przyjmujemy Boże przebaczenie w Jezusie Chrystusie, wyznajemy, że byliśmy grzesznymi stworzeniami przeciwstawiającymi się Bogu. Widzimy, co to znaczy przyjąć Chrystusa jako naszego Zbawiciela. Przyjmujemy, że jako grzesznicy byliśmy oddaleni od Boga i potrzebowaliśmy pojednania. Uznajemy, że przez Chrystusa i Jego dzieło odkupienia otrzymaliśmy jako darmowy dar pojednanie, głęboką przemianę naszej ludzkiej natury i życie wieczne w Bogu. Żałujemy z naszego „nie” Bogu i dziękujemy Mu za Jego „tak” wobec nas w Jezusie Chrystusie. W Liście do Efezjan 2,1-10 Paweł opisuje drogę człowieka w gniewie Bożym do odbiorcy zbawienia dzięki łasce Bożej.

Bożym celem od początku było okazanie miłości do ludzi poprzez przebaczenie światu jego grzechów przez Boże dzieło w Jezusie (z Efezjan 1,3-8.). Ujawnia się sytuacja ludzi w ich relacji z Bogiem. Jakikolwiek Bóg miał „gniew”, zaplanował również odkupienie ludzi, zanim świat został stworzony „ale odkupiony drogocenną krwią Chrystusa jako niewinnego i niepokalanego Baranka. Chociaż został wybrany przed założeniem świata, objawia się na końcu czasu ze względu na ciebie »(1. Piotr 1,19-20). To pojednanie nie dokonuje się przez ludzkie pragnienia czy wysiłki, ale wyłącznie przez osobę i odkupieńcze dzieło Jezusa Chrystusa dla nas. To dzieło odkupienia zostało dokonane jako „gniew miłosny” przeciwko grzeszności i dla nas jako jednostek. Ludzie, którzy są „w Chrystusie”, nie są już obiektem gniewu, ale żyją w pokoju z Bogiem.

W Chrystusie my, ludzie, jesteśmy zbawieni od gniewu Bożego. Jesteśmy głęboko przemienieni Jego dziełem zbawienia i zamieszkującym nas Duchem Świętym. Bóg pojednał nas ze sobą (od 2. Koryntian 5,18); nie chce nas karać, bo Jezus poniósł naszą karę. Dziękujemy i przyjmujemy Jego przebaczenie i nowe życie w prawdziwej relacji z Nim, zwracając się do Boga i odwracając się od wszystkiego, co w życiu człowieka jest bożkiem. «Nie kochaj świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli ktoś kocha świat, nie ma w nim miłości Ojca. Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu i wyniosłe życie, nie pochodzi od Ojca, ale ze świata. A świat przemija ze swoją żądzą; ale kto spełnia wolę Bożą, pozostaje na zawsze »(1. Johannes 2,15-17). Naszym zbawieniem jest zbawienie Boże w Chrystusie – „który nas zbawia od przyszłego gniewu” (1. Teza 1,10).

Człowiek stał się wrogiem Boga z natury Adama, a ta wrogość i nieufność wobec Boga stwarza konieczną przeciwwagę świętego i kochającego Boga – Jego gniew. Od początku, z powodu swojej miłości, Bóg zamierzał zakończyć gniew wywołany przez człowieka poprzez dzieło odkupienia Chrystusa. To dzięki miłości Boga zostaliśmy z Nim pojednani przez Jego własne dzieło odkupienia w śmierci i życiu Jego Syna. „O ileż bardziej będziemy przez Niego zbawieni od gniewu, skoro zostaliśmy sprawiedliwi przez Jego krew. Bo jeśli zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, kiedy byliśmy jeszcze wrogami, o ileż bardziej będziemy zbawieni przez Jego życie, teraz, gdy zostaliśmy pojednani »(Rzymian 5,9-10).

Bóg planował usunąć swój sprawiedliwy gniew przeciwko ludzkości, zanim jeszcze powstał. Gniew Boży nie może być porównywany do ludzkiego gniewu. W ludzkim języku nie ma słowa na tego typu przemijający i już rozwiązany sprzeciw wobec ludzi, którzy sprzeciwiają się Bogu. Zasługują na karę, ale Bożym pragnieniem nie jest ukaranie ich, ale uwolnienie ich od bólu, jaki powoduje ich grzech.

Słowo gniew może nam pomóc zrozumieć, jak bardzo Bóg nienawidzi grzechu. Nasze rozumienie słowa gniew musi zawsze uwzględniać fakt, że Boży gniew jest zawsze skierowany przeciwko grzechowi, nigdy przeciwko ludziom, ponieważ kocha ich wszystkich. Bóg już działał, aby zobaczyć, jak skończył się jego gniew na ludzi. Jego gniew przeciwko grzechowi kończy się, gdy skutki grzechu zostają zniszczone. „Ostatnim wrogiem do zniszczenia jest śmierć” (1. List do Koryntian 15,26).

Dziękujemy Bogu, że jego gniew ustaje, gdy grzech zostaje pokonany i zniszczony. Mamy pewność w obietnicy Jego pokoju z nami, ponieważ raz na zawsze pokonał grzech w Chrystusie. Bóg pojednał nas ze sobą przez odkupieńcze dzieło swego Syna i tym samym uciszył Jego gniew. Tak więc gniew Boży nie jest skierowany przeciwko Jego miłości. Jego gniew służy raczej jego miłości. Jego gniew jest sposobem na osiągnięcie pełnych miłości intencji dla wszystkich.

Ponieważ ludzki gniew rzadko, jeśli w ogóle, w znikomym stopniu spełnia miłosne intencje, nie możemy przenieść naszego ludzkiego zrozumienia i doświadczenia ludzkiego gniewu na Boga. Czyniąc to, praktykujemy bałwochwalstwo i przedstawiamy się Bogu tak, jakby był ludzkim stworzeniem. James 1,20 wyjaśnia, że „gniew człowieka nie czyni tego, co słuszne przed Bogiem”. Gniew Boży nie będzie trwał wiecznie, ale Jego niezachwiana miłość tak.

Kluczowe wersety

Oto kilka ważnych wersetów. Pokazują porównanie miłości Boga i Jego gniewu Bożego w przeciwieństwie do gniewu ludzkiego, którego doświadczamy u upadłych ludzi:

„Albowiem gniew człowieka nie czyni tego, co jest słuszne przed Bogiem” (Jakuba 1,20).
„Jeśli jesteś zły, nie grzesz; nie pozwól, aby słońce zaszło nad twoim gniewem »(Efezjan) 4,26).
«Nie zrobię tego po moim zaciekłym gniewie ani nie zrujnuję Efraima. Ponieważ jestem Bogiem, a nie osobą, świętą pośród was. Dlatego nie przychodzę w gniewie, aby dewastować »(Ozeasz 11,9).
«Chcę uzdrowić ich odstępstwo; chciałbym ją kochać; bo mój gniew odwrócił się od nich »(Ozeasz 14,5).
„Gdzie jest taki Bóg jak ty, który przebacza grzechy i przebacza dług tych, którzy pozostali jako reszta jego dziedzictwa; kto nie czepia się swego gniewu na zawsze, bo ma upodobanie w łasce!” (Michała 7,18).
„Jesteś Bogiem przebaczającym, łaskawym, miłosiernym, cierpliwym i wielkiej dobroci” (Nehemiasz 9,17).
„W chwili gniewu ukryłem trochę przed tobą oblicze, ale łaską wieczną zlituję się nad tobą, mówi Pan, twój Odkupiciel” (Iz 5).4,8).
«Pan nie wyrzeka się na zawsze; ale smuci się dobrze i lituje się ponownie zgodnie ze swoją wielką dobrocią. Ponieważ nie dręczy i nie zasmuca ludzi z serca. ... Co ludzie narzekają w życiu, każdy na konsekwencje swojego grzechu?” (Biadolenie 3,31-33.39).
„Czy myślisz, że raduję się śmiercią niezbożnego, mówi Pan Bóg, a nie raczej, aby odwrócił się od swoich dróg i pozostał przy życiu?” (Księga Ezechiela 18,23).
«Rozerwij swoje serca, a nie szaty i nawróć się do Pana, Boga twego! Jest bowiem łaskawy, miłosierny, cierpliwy i wielkiej dobroci, a wkrótce pożałuje kary »(Joel 2,13).
«Jonasz modlił się do Pana i powiedział: O Panie, tak myślałem, kiedy byłem jeszcze w moim kraju. Dlatego chciałem uciec do Tarszisz; bo wiedziałem, że jesteś łaskawy, miłosierny, wielkoduszny i wielkiej dobroci i sprawiasz, że żałujesz zła »(Jonasz 4,2).
„Pan nie opóźnia obietnicy, jak niektórzy uważają ją za zwłokę; ale ma wobec ciebie cierpliwość i nie chce, aby ktokolwiek zginął, ale aby wszyscy znaleźli skruchę »(2. Piotr 3,9).
„W miłości nie ma bojaźni, ale doskonała miłość usuwa strach. Bo strach oczekuje kary; ale ten, kto się boi, nie jest doskonały w miłości” (1. Johannes 4,17 ostatnia część-18).

Kiedy czytamy, że „Bóg tak bardzo umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby wszyscy, którzy w Niego wierzą, nie zginęli, ale mieli życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat, aby sądził świat, ale po to, aby świat został przez Niego zbawiony» (Jan 3,16-17), to właśnie z tego aktu powinniśmy zrozumieć, że Bóg jest „gniewny” na grzech. Ale przez unicestwienie grzeszności Bóg nie potępia grzesznych ludzi, ale ratuje ich od grzechu i śmierci, aby ofiarować im pojednanie i życie wieczne. Boży „gniew” nie ma na celu „potępienia świata”, ale zniszczenie mocy grzechu we wszystkich jego postaciach, aby ludzie mogli znaleźć swoje zbawienie i doświadczyć wiecznej i żywej relacji miłości z Bogiem.

Paul Kroll